Dromen waarmaken!

Lang voordat ik de liefde van mijn leven, een dochter en een rijbewijs had, zag ik al voor me dat ik ooit een grote reis zou maken in een camper met een tweejarige dochter en een lieve man. Dat plaatje heb ik door alle uitdagingen heen altijd voor me gehouden.

En nu, misschien tien jaar later dan ik had gehoopt, maar toch perfect op tijd, zijn alle omstandigheden daar dat we met onze twee(!) jarige dochter een lange reis door Portugal en Spanje kunnen maken. Een lang gekoesterde droom wordt eindelijk werkelijkheid!

When life gives you lemons, make lemonade

En zoals dat gaat met dromen, krijg je in de werkelijkheid altijd uitdagingen voor je kiezen. Deze droom is daar geen uitzondering op. We hadden op de planning om eind september al te gaan, omdat we graag een tijdje mee wilden leven met een groep Nederlandse gezinnen die een stuk grond gekocht hebben om daar samen te wonen. Het leek me heerlijk om dagelijks fijne mensen te spreken en Ylva de mogelijkheid te geven om de hele dag met andere kinderen buiten te spelen en dus besloten we om vroeg te gaan, omdat het daar in het binnenland vanaf November behoorlijk koud zou worden om enkel in een camper te leven…. 

Nu blijkt dat die groep besloten heeft pas half december te gaan. Wij hadden echter ons huis al onderverhuurd en reizen zaterdag naar Haarlem om een paar dagen later vanaf daar naar Portugal te vertrekken. Ook gaf de vriendin waar we als eerste heen zouden gaan aan dat we maar een paar dagen kunnen blijven, omdat ze druk zijn met het ontvangen van vrijwilligers op hun land. Kortom, het hele plaatje waar ik de afgelopen vijf maanden naar toe had geleefd, was toe aan een radicale verversing. Dat verbaast me niets, want zo gaat dat met reizen. Je maakt plannen die op het laatste moment altijd kunnen veranderen en ondertussen is er de mogelijkheid om je te laten verrassen door dingen die je helemaal niet verwacht had. Dat is om eerlijk te zijn ook precies de charme ervan. Maar goed, toch even omschakelen.

Gelukkig duurde dat niet lang, want een andere droom die nu op het punt staat om uit te komen, was Galicië bezoeken en een stuk van de Santiago de Compostela lopen. De luxe om na 2 jaar en 8 maanden eindelijk dagelijks tijd voor onszelf te hebben is ongekend! Het plan is dat we allebei een dagdeel lopen en dat de ander met Ylva de camper naar de volgende plek brengt. Wat een vooruitzicht!

Als je een gedachte vaak genoeg denkt, slijten er paden in je hersenen waardoor het deel uit gaat maken van automatische processen. 

En toch zijn ook hier uitdagingen, want voor mij staat of valt het succes van elke droom met mijn vermogen om met prikkels om te gaan en goed te kunnen slapen. Op het moment dat ik teveel nieuwe indrukken krijg, slecht slaap of over mijn grenzen ga, gaat er een alarm af in mijn binnenste die veel weg heeft van een achtbaan die onophoudelijk door mijn lichaam raast. Daarnaast zijn er spierpijn en griepverschijnselen en op het moment dat ik het gevoel heb de achtbaan niet meer de baas te kunnen, vaak totale uitputting. Slaapgebrek is voor mij één van de grootste triggers en dus is het nodig tijd om daar wat serieuzer naar te kijken. 

Er is namelijk een patroon ontstaan waarbij ik op het moment dat ik in de nacht wakker wordt direct in de piekermodus beland en vervolgens niet meer slaap. 

Ik weet dat dit ooit ontstaan is door jarenlang niet te weten wat ik met mijn leven aan moest, omdat er door grote werkloosheid nergens geschikt werk voor me was en ik ook nog niet zo goed wist wat ik kon doen om dat te veranderen. Daar dacht ik nachtenlang over na. Nu, bijna 20 jaar later, is er nog steeds een patroon actief dat ondanks alle mooie dingen die ik meemaak, nog altijd een signaal van gevaar af geeft en de noodzaak om te piekeren.

Sinds een tijdje probeer ik dat patroon te doorbreken door voor het slapen gaan en op het moment dat ik ‘s nachts wakker wordt Heartmath toe te passen. HeartMath, is een methode die de negatieve effecten van stress reduceert. Het helpt om fysiek, mentaal en emotioneel meer in balans te komen. Je ademt dan net iets langer uit dan in en concentreert je op je hart. Als dat goed gaat, denk je aan alle dingen waar je dankbaar voor bent. 

Ik had nooit gedacht dat zoiets moeite zou kosten, maar het oude patroon geeft zich niet zomaar gewonnen, waardoor ik met veel toewijding en geduld steeds weer de draad op moet pakken om mijn aandacht terug te brengen en Heartmath toe te passen. Op een gegeven moment ontdekte ik dat ook nadenken over waar je dankbaar voor bent, je in je hoofd kan trekken en besloot ik om me alleen nog op mijn lichaam te focussen en me daar dankbaar voor te voelen. Wat er gebeurde was onbeschrijfelijk! Mijn lichaam reageerde daarop met een heerlijk gevoel van welbehagen, alsof er een enorme stoot oxytocine werd afgegeven! 

Op dat moment besefte ik me dat het werkelijk contact maken met mijn lichaam de enige weg is naar heling. De veiligheid van thuis zijn in mijn lichaam en de dankbaarheid die ik terugkreeg van mijn lichaam waren een enorme eye opener. Nog steeds gaat het niet vanzelf om dagelijks echt in die staat van bliss te komen, maar ik weet zeker dat ik door het aanleren van deze nieuwe gewoonte de oude kan overschrijven en meer (nacht)rust en ontspanning ga ervaren, ook in uitdagende situaties. Ik kan het iedereen aanraden en mocht je het uit willen proberen, laat me dan even weten of jouw lichaam ook zoveel liefde teruggeeft als dank voor jouw aandacht en waardering. 🙂