Haarlem 2017
Haarlem, 2017
We zaten in de woonkamer van het huis dat ik tijdelijk huurde van vrienden die op reis waren. In het midden had ik een kaars gezet, waar we omheen waren gaan zitten. Vanuit het idee dat het misschien leuk zou zijn om met een groepje mensen te gaan oefenen in visualiseren wat we graag werkelijkheid wilden zien worden, zat er nu een groep van vijf mensen geconcentreerd te mediteren. Het was de vijfde keer dat we samen kwamen en er was in de tussentijd nogal wat gebeurd. Ongelooflijk vond ik het!
Net als de vorige keren, had ik iedereen eerst gevraagd om te voelen wat er van binnen speelde, want ik had inmiddels geleerd dat je uitgangspunt altijd moet zijn om te accepteren wat er in het heden is, zodat de visualisatie geen truc wordt om weg te lopen voor de werkelijkheid. In mijn binnenste, voelde ik vooral enthousiasme, want drie van de deelnemers hadden hun wens al werkelijkheid zien worden. Eva was toegelaten voor het huis in het wooncomplex waar ze graag wilde wonen, Boris had de baan gekregen waar hij zo naar uitkeek en Roos was verliefd! Ze had twee weken daarvoor een tekening gemaakt met een kano en twee geliefden als symbool om zichzelf te herinneren aan het gelijkwaardige gevoel dat ze graag in een relatie zou willen ervaren. Vandaag bij binnenkomst, vertelde ze me dat ze iemand ontmoet had!
“Zou het toeval zijn of hebben de meditaties hier echt toe bijgedragen?,” vroeg ik me af. Ik wilde niet alles toeschrijven aan de meditaties, want het zou ook toeval kunnen zijn… toch? Ik nam me voor niet te hard van stapel te lopen en me vooral te blijven concentreren op gelukkig zijn vanbinnen. Net als Chiara. Zij had tot nog toe gemediteerd op een ontspannen en gelukkig gevoel en ik vond dat slim, want inmiddels was het me duidelijk geworden dat ik met wat ik vanbinnen voelde veel meer invloed had op de wereld om me heen dan ik ooit had gedacht. “Is je gelukkig voelen dan niet de snelste weg naar geluk?”, vroeg ik me af.
Ik rondde de meditatie af en vroeg of iemand behoefte had om te delen wat hij of zij ervaren had. Roos keek me met stralende ogen aan. “Ik voel allemaal bubbels.” De rest van de groep moest lachen en Boris zei met een plagerige toon“Jij bent verliehiefd!!” Roos kreeg een kleur, maar ik had haar nog nooit zo gelukkig en stralend gezien als op dat moment.
Ps. Ik heb de namen veranderd voor de privacy van iedereen, maar wie erbij was herkent zich wel 😉 natuurkijk is dit niet alles wat er bij het waarmaken van dromen komt kijken , maar wel bijzonder wat er tijdens de bijeenkomsten gebeurde. Omdat het bijna nieuw jaar is, geef ik de meditatierecording weg. Je hoeft er niets voor terug te geven. je dat toch fijn, dan maak je me uiteraard blij met een review over wat het voor je gedaan heeft.. Maar dat hoeft dus niet, want ik ben al blij als het een positieve verandering in je leven brengt. Stuur me even een berichtje als je interesse hebt. Alvast een heel liefdevol en gelukkig 2023!
